عفونت‌های ادراری در زنان یک مشکل شایع و نگران‌کننده است که نیاز به تشخیص و درمان دقیق دارد. این عفونت‌ها در اغلب موارد با علائمی مانند سوزش ادرار، تکرر ادرار و درد در ناحیه تحتانی شکم بروز پیدا می‌کنند و در صورت عدم درمان به موقع، می‌توانند به مشکلات جدی‌تری منجر شوند.

درمان عفونت‌های ادراری اغلب شامل مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها و رعایت بهداشت شخصی است. آگاهی از علل و عوامل تاثیرگذار در بروز عفونت‌های ادراری و همچنین راه‌های پیشگیری از آن، نقش مهمی در حفظ سلامتی زنان ایفا می‌کند. در این مطلب از سایت دکتر مریم روانبد شیرازی به بررسی روش‌های مؤثر درمانی و پیشگیری از عفونت‌های ادراری در زنان می‌پردازیم تا بتوانیم به سوالات و نیازهای شما در این زمینه پاسخ دهیم.

راهکارهای تشخیص عفونت های ادراری در زنان

خوب است بدانید که تشخیص عفونت‌های ادراری در زنان از اهمیت بالایی برخوردار است تا بتوان درمان مناسب را به موقع آغاز کرد. در ادامه این بخش قصد داریم تا شما را با رایج‌ترین روش‌های تشخیص عفونت‌های ادراری آشنا کنیم:

• آزمایش ادرار: آزمایش ادرار یکی از اصلی‌ترین و ساده‌ترین روش‌ها برای تشخیص عفونت‌های ادراری است. در این آزمایش نمونه‌ای از ادرار بیمار جمع‌آوری شده و از نظر وجود باکتری‌ها، گلبول‌های سفید و نیتریت‌ها بررسی می‌شود.
• کشت ادرار: از دیگر روش‌های تشخیص عفونت های ادراری در زنان است. به طور کلی در صورتی که نتایج آزمایش ادرار حاکی از عفونت باشد، کشت ادرار هم انجام می‌شود تا نوع دقیق باکتری عامل و میزان حساسیت آن به آنتی‌بیوتیک‌ها مشخص شود. این روش به پزشکان کمک می‌کند تا بهترین دارو را برای درمان انتخاب کنند.
• تصویربرداری: در برخی موارد پزشکان ممکن است از روش‌های تصویربرداری مانند سونوگرافی، سی‌تی اسکن یا ام‌آر‌آی برای بررسی وضعیت دستگاه ادراری و تشخیص مشکلات احتمالی مانند سنگ کلیه یا انسداد استفاده کنند.
• سیستوسکوپی: سیستوسکوپی یک روش تشخیصی است که در آن یک لوله نازک و انعطاف‌پذیر با یک دوربین کوچک به داخل مثانه و مجرای ادرار وارد می‌شود تا پزشک بتواند داخل دستگاه ادراری را مشاهده کند و هرگونه ناهنجاری را تشخیص دهد.

انواع روش های درمان عفونت های ادراری در زنان

نزدیک بودن مجرای ادرار به نقاطی مثل مقعد و واژن سبب شده است تا در زنان باکتری‌ها به سادگی خود را به مجرای ادرار برسانند. از طرفی تغییرات هورمونی، استفاده از بعضی محصولات بهداشتی و ضمنا بارداری می‌توانند خطر ابتلا به این دسته از عفونت‌ها را دو چندان کنند.

در این شرایط درمان به موقع با هدف جلوگیری از پیشرفت عفونت و احتمال بروز عوارضی جدی‌تر مثل عفونت کلیوی از اهمیت فراوانی برخوردار است. در این بخش به بررسی انواع روش های درمان عفونت های ادراری در زنان می‌پردازیم.

درمان عفونت های ادراری در زنان با روش دارویی

به طور کلی یکی از اصلی‌ترین روش‌های درمان عفونت‌های ادراری مصرف داروهای آنتی‌بیوتیک است. بسته به نوع و شدت عفونت، پزشکان ممکن است داروهای متفاوتی تجویز کنند. برخی از رایج‌ترین آنتی‌بیوتیک‌ها برای درمان عفونت‌های ادراری شامل سیپروفلوکساسین، آموکسی‌سیلین و نیتروفورانتوئین می‌باشند. مصرف داروها باید مطابق با دستورالعمل پزشک باشد و دوره درمان به طور کامل به اتمام برسد تا از مقاومت باکتری‌ها جلوگیری شود.

لازم به ذکر می‌باشد که علاوه بر آنتی بیوتیک‌های مذکور، معمولا از ترایمتوپریم–سولفامتوکسازول (TMP-SMX) نیز در این مواقع استفاده می‌شود؛ نوعی ترکیب آنتی بیوتیکی که نقش مهمی در درمان انواع عفونت‌های ادراری دارد و پزشکان آن را اصولا برای درمان‌های کوتاه مدتی که سه تا یک هفته‌ای هستند، تجویز می‌کنند.

توجه : به هیچ عنوان دارو های معرفی شده را بدون تجویز و مشورت با پزشک و به صورت خود درمان مصرف نکنید.

افزایش مصرف مایعات

یکی دیگر از روش‌های موثر در درمان و پیشگیری از عفونت‌های ادراری، افزایش مصرف مایعات است. مصرف آب به مقدار کافی می‌تواند به خروج باکتری‌ها از دستگاه ادراری کمک کند و احتمال عفونت را کاهش دهد. همچنین، مصرف نوشیدنی‌های غنی از آنتی‌اکسیدان مانند چای سبز نیز می‌تواند مفید باشد.

رعایت بهداشت شخصی

رعایت بهداشت شخصی نقش مهمی در پیشگیری از عفونت‌های ادراری دارد. شستشوی منظم ناحیه تناسلی با آب و صابون ملایم، اجتناب از استفاده از محصولات بهداشتی معطر و پوشیدن لباس‌های زیر نخی و تمیز از جمله توصیه‌های بهداشتی است که می‌تواند به کاهش عفونت‌های ادراری کمک کند.

استفاده از مکمل‌های غذایی

برخی مطالعات نشان داده‌اند که مصرف مکمل‌های غذایی مانند کرنبری (بلوبری قرمز) می‌تواند به پیشگیری و کاهش علائم عفونت‌های ادراری کمک کند. کرنبری حاوی ترکیباتی است که از چسبیدن باکتری‌ها به دیواره مثانه جلوگیری می‌کند و در نتیجه احتمال عفونت به این ترتیب کاهش می‌یابد.

ضرورت تغییر در رژیم غذایی

رژیم غذایی نیز می‌تواند بر سلامت دستگاه ادراری تاثیرگذار باشد. مصرف مواد غذایی غنی از ویتامین C، مانند پرتقال، توت‌فرنگی و فلفل دلمه‌ای، می‌تواند به افزایش سطح اسیدیته ادرار و کاهش رشد باکتری‌ها کمک کند. همچنین، اجتناب از مصرف غذاهای پرچرب و پرشکر می‌تواند به بهبود وضعیت سلامت کلی بدن کمک کند.

درمان‌های طبیعی

برخی از افراد به استفاده از درمان‌های طبیعی علاقه‌مندند. استفاده از دمنوش‌های گیاهی مانند دمنوش بابونه و زنجبیل می‌تواند به کاهش التهاب و تسکین علائم عفونت‌های ادراری کمک کند. همچنین، مصرف عسل و سیر به عنوان مواد طبیعی با خاصیت ضدباکتریایی نیز می‌تواند موثر باشد.

درمان‌های تخصصی

در برخی موارد، عفونت‌های ادراری ممکن است به درمان‌های تخصصی نیاز داشته باشند. پزشکان ممکن است برای تشخیص دقیق‌تر و درمان موثرتر، آزمایش‌های تکمیلی مانند کشت ادرار و تصویربرداری را توصیه کنند. در موارد شدید، نیاز به بستری شدن و دریافت درمان‌های وریدی نیز ممکن است وجود داشته باشد.

برای مشاوره رایگان و دریافت نوبت برای عفونت های ادراری با شماره 09032698932 تماس بگیرید

بستر گرم و عدم استفاده از تحریک‌کننده‌ها

از دیگر راهکارهای درمان عفونت های ادراری در زنان می‌توانیم به بستر گرم و عدم استفاده از تحریک‌کننده اشاره کنیم. به این منظور قرار دادن کمپرس گرم بر روی ناحیه پایین شکم و یا یک بطری آب گرم به بهترین شکل ممکن به تخفیف درد و ناراحتی‌های ناشی از این عفونت کمک خواهد کرد. چرا که با افزایش جریان خون در موضع مربوطه، علائم تسکین خواهند یافت.

اما منظور از تحریک کننده‌ها چیست و چرا باید برای مقابله با عفونت‌های ادراری از استفاده از آن‌ها اجتناب بورزیم؟

اساسا موادی مانند الکل، کافئین و غذاهای تند این پتانسیل را دارند تا با تحریک مثانه علائم عفونت را تشدید کنند. بنابراین کاهش مصرف این گروه از مواد و تمرکز بر روی یک رژیم غذایی متعادل می‌تواند به خوبی به بهبود وضعیت شما کمک کند.

عدم درمان به موقع عفونت های ادراری در زنان چه پیامدهایی دارد؟

توجه داشته باشید مشکل عفونت ادراری در زنان وقتی که به موقع و با روش صحیح درمان شود، عوارضی نخواهد داشت اما پیگیری نکردن روند درمانی می‌تواند مشکلاتی حاد را به همراه داشته باشد. از جمله عوارض عدم درمان به موقع عفونت های ادراری در زنان می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

• ایجاد آسیب‌های دائمی کلیه به دلیل عفونت کلیه ناشی از عفونت ادراری
• بروز عفونت‌های مکرر به طوری که ممکن است شما در طول سه یا شش ماه و یا حتی در طول یک سال بارها به این مشکل مبتلا شوید
• افزایش احتمال زایمان نوزادانی با وزن پایین یا نارس
• ایجاد سپسیس که نوعی عارضه ناشی از عفونت است. به طور کلی این خطر وقتی ایجاد می‌شود که عفونت از مجرای ادرار به کلیه‌ها برسد

سلامتی خود را به دستان متخصص بسپارید

دکتر مریم روانبد شیرازی با سال‌ها تجربه در زمینه درمان بیماری‌های زنان، به شما اطمینان می‌دهد که بهترین مراقبت‌های پزشکی و مشاوره‌های حرفه‌ای را دریافت خواهید کرد. از تشخیص تا درمان، همه چیز با توجه به نیازها و خواسته‌های شما انجام می‌شود.

سوالات متداول:

منظور از عفونت ادراری چیست و چرا این مشکل در زنان بیشتر شایع است؟

عفونت ادراری به عفونتی گفته می‌شود که در بخش‌های مختلف دستگاه تناسلی یعنی مثانه، کلیه‌ها و مجاری ادراری به وجود می‌آید. در زنان با توجه به اینکه مجرای ادراری کوتاه‌تر است و در نزدیکی مقعد قرار دارد، باکتری‌ها به سادگی به مثانه منتقل خواهند شد.

چه زمانی برای درمان عفونت ادراری باید به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورتی که شاهد علائمی همچون سوزش، تکرر ادرار، تب، درد در کمر و یا پهلو بودید، توصیه می‌کنیم که سریعا به یک پزشک مراجعه کنید.

آیا استفاده از آنتی بیوتیک‌ها برای درمان عفونت های ادراری در زنان کمکی می‌کند؟

پاسخ این پرسش مثبت است. اصولا در بسیاری از موارد عفونت های ادراری به لطف آنتی بیوتیک‌ها قابل درمان خواهند بود. پزشک نیز در چنین شرایطی مطابق شدت عفونت و همینطور نوع باکتری عامل عفونت، نوع و دوز آنتی بیوتیک را برای شما تجویز خواهد کرد.

آیا استفاده از البسه نخی در پیشگیری از ابتلا به عفونت های ادراری در زنان موثر هستند؟

این دسته از لباس‌ها به دلیل فراهم کردن شرایطی برای تهویه مناسب ناحیه تناسلی و کاهش ریسک این عفونت گزینه مناسبی برای پیشگیری به شمار می‌آیند.

چگونه می‌توان از عفونت‌های ادراری پیشگیری کرد؟

اصولا رعایت بهداشت شخصی، مصرف مقدار کافی آب، اجتناب از نگه داشتن ادرار برای مدت طولانی، شستشوی ناحیه تناسلی از جلو به عقب و استفاده از لباس‌های زیر نخی و تمیز از جمله اقدامات تاثیرگذار برای پیشگیری از عفونت‌های ادراری هستند.

آیا رابطه جنسی می‌تواند باعث عفونت ادراری شود؟

در پاسخ به این پرسش باید گفت که رابطه جنسی می‌تواند باکتری‌ها را به مجرای ادرار منتقل کرده و منجر به عفونت ادراری شود. برای کاهش خطر می‌توان قبل و بعد از رابطه جنسی ادرار کرد و بهداشت شخصی را رعایت کرد.

عفونت‌های واژینال را می‌توانیم یکی از رایج‌ترین بیماری‌های زنان بدانیم که همراه با نشانه‌هایی مانند سوزش، خارش و خروج ترشحات غیرمعمول در ناحیه واژینال است. این مشکل زمانی رخ می‌دهد که فلور میکروبی میکروارگانسیم‌های واژن بنا به علل مختلفی به هم بخورد.

با در نظر گرفتن پتانسیل بالای این بخش از دستگاه تناسلی زنان برای ابتلا به عفونت و حساسیت زیاد آن، باید انواع عفونت‌های واژینال و چگونگی درمان آن‌ها را بشناسید و در صورت لزوم به پزشک متخصص زنان در این زمینه مراجعه کنید. اگر قصد دارید با چگونگی درمان عفونت های رایج زنان آشنا شوید، این مطلب از سایت دکتر مریم روانبد شیرازی را حتما مطالعه کنید.

منظور از عفونت واژینال چیست و انواع آن کدام هستند؟

برای اینکه دید روشن‌تری نسبت به چگونگی درمان عفونت های رایج زنان پیدا کنید، باید انواع عفونت‌های واژینال و ماهیت آن‌ها را به خوبی بشناسید. عفونت واژن به التهاب این قسمت از ناحیه تناسلی گفته می‌شود که نام دیگر آن، ولوو واژینیت است.

در واقع با برهم خوردن بالانس باکتری‌های بخش واژن، فرد به طور معمول دچار مشکلاتی مانند سوزش، خارش واژن و همینطور خروج ترشح غیرعادی از آن خواهد شد. توجه داشته باشید که اگر در طول روز اندکی مایعی شفاف و بدون بو از واژن خارج شود، مساله‌ای طبیعی است. اما در مواردی که این ترشحات بوی شدیدی داشته باشند یا تغییر رنگ بدهد، می‌توان گفت که مساله جدی است.

به طور کلی عفونت‌های واژینال باعث می‌شوند تا در طول رابطه جنسی مشکلاتی مانند درد شدید، خونریزی یا لکه‌بینی داشته باشید. خوب است بدانید که این عارضه دارای تیپ‌های متنوعی است که به منظور درمان و بهبود سریع‌تر، ابتدا باید نوع آن تشخیص داده شود. رایج‌ترین انواع واژینیت شامل موارد زیر می‌شوند.

عفونت قارچی یا مخمری واژینال و علائم آن

عامل اصلی بروز عفونت‌های قارچی واژینال، قارچی تحت عنوان کاندیدا آلبیکانس (Candida albicans) است. اساسا مصرف بی‌رویه و خودسرانه بعضی از آنتی‌بیوتیک‌ها منجر به بر هم خوردن تعادل و فلور میکروبی باکتریایی واژن و ضمنا اختلال در کنترل رشد مخمرها می‌شود. در این شرایط درصد ابتلای واژن به عفونت بسیار بالا است.

در اغلب موارد افراد مبتلا به دیابت، دارای سیستم ایمنی ضعیف، زنان باردار و گروه‌هایی که کربوهیدرات زیادی مصرف می‌کنند، مستعد ابتلا به عفونت قارچی واژن می‌باشند. ناگفته نماند این نوع عفونت در بین دختران باکره هم مشاهده می‌شود. علائم واژینیت قارچی شامل موارد زیر هستند:

• خارش
• التهاب
• تورم
• سوزش ادرار
• درد موقع رابطه جنسی
• ترشحات سفید، غلیظ و پنیری شکل

عفونت باکتریایی واژینال با درد و خروج ترشحات غیرعادی همراه است

عفونت واژینوز باکتریال با برهم زدن تعادل باکتریایی واژن منجر به رشد چندین برابری آن‌ها می‌شود. مهم‌ترین شاخصه این عفونت باکتریایی واژینال، عدم وجود درد و تحریک در این ناحیه است. فرد پس از ابتلا به آن معمولا هیچ علائمی احساس نمی‌کند یا صرفا دچار خارش می‌شود. نشانه دیگر این نوع عفونت، ترشحات سفید مایل به خاکستری با بوی ماهی است که در بسیاری از موارد بعد از رابطه جنسی قابل مشاهده است.

عوارض عفونت باکتریایی واژن شامل موارد زیر هستند:

• عفونت رحم
• سقط جنین
• التهاب لگن
• اندومتریت بعد از زایمان طبیعی

عفونت تریکومونیازیس واژینال چیست؟

عفونت تریکومونیازیس (Trichomoniasis) از راه رابطه جنسی معمولا انتقال پیدا می‌کند. این نوع عفونت واژینال در بسیاری از موارد با خارش، درد شکمی و سوزش ادرار همراه است که منجر به بروز ترشحات زرد مایل به سبز و کف‌آلود می‌شود. خوب است بدانید که اغلب افراد مبتلا به تریکومونیازیس واژینال اول دچار عفونت مجاری ادراری می‌شوند،. در مراحل بعدی این عفونت خطرناک در زنان به واژن و در مردان به مجرای پیشاب می‌رسد.

چگونگی درمان عفونت‌های قارچی یا مخمری واژینال

روند رایج تشخیص عفونت‌های مخمری واژینال چگونه است؟ به این منظور پزشک متخصص زنان برای تشخیص عفونت‌های قارچی واژینال ابتدا درباره سابقه پزشکی شما سوالاتی را می‌پرسد. سپس بعد معاینات مربوط به لگن هم ترشحات واژنی را آزمایش می‌کند.

علاوه بر مواردی که در این بخش گفته می‌شود، شما برای کسب اطلاعات بیشتر در خصوص روند درمان عفونت قارچی واژن و چگونگی اخذ نوبت از مطب متخصص زنان زایمان دکتر مریم روانبد شیرازی برای درمان این عارضه، می‌توانید به صفحه درمان عفونت های قارچی واژینال در شیراز مراجعه کنید.

تجویز داروهای ضد قارچ از سوی پزشک زنان

یکی از روش‌های درمان عفونت های رایج زنان مانند عفونت‌های قارچی واژینال، استفاده از داروهای ضد قارچ در قالب داروهای موضعی و داروهای خوراکی هستند. داروهای موضعی به پمادها یا کرم‌هایی گفته می‌شود که دارای داروهای ضد قارچی مانند کتوکونازول، کلوتریمازول یا میکونازول می‌باشند.

توجه داشته باشید در شرایطی که اختلال وضعیت حادتری داشته باشد، این احتمال وجود دارد پزشک دارو خوراکی مانند فلوکونازول را برای شما تجویز کند. خوب است بدانید که داروی عفونت قارچی واژن معمولا به‌صورت یک یا دو دوز مصرف می‌شوند؛ اما در موارد شدید ممکن است به تجویز بیشتر نیاز باشد.

عفونت‌های مکرر قارچی چطور توسط پزشک درمان می‌شوند؟

توجه داشته باشید در صورتی که شخص برای بار چندم مبتلا به عفونت‌های قارچی شود، پزشک به سراغ روش‌هایی مانند داروهای پیشگیرانه، آنالیز سیستم ایمنی و ارائه توصیه در زمینه تغییر سبک زندگی خواهد رفت. منظور از داروهای پیشگیرانه، تجویز کردن داروهایی ضدقارچ به مدت چندین ماه می‌باشد.

در شرایط استمرار یافتن عفونت، یک پزشک متخصص زنان مجرب باید به بررسی بیماری‌های زمینه‌‌های همچون دیابت و یا اختلالات ایمنی بپردازد. اگر هم نیاز بود توصیه‌هایی در راستای تغییر سبک زندگی به بیمار ارائه می‌شود که شامل نداشتن روابط جنسی خطرناک، داشتن تغذیه اصولی و همینطور رفع عوامل استرس‌زا هستند.

چرا برای درمان عفونت های قارچی رایج زنان از روش‌های درمانی مکمل استفاده می‌شود؟

برخی از مطالعات نشان از این دارند که مصرف پروبیوتیک‌ها می‌تواند به برقراری تعادل میکروبی بدن کمک کند و ریسک ابتلا به عفونت‌های قارچی را تا حد زیادی کاهش دهند. به‌کارگیری پروبیوتیک‌ها به ‌ویژه پس از مصرف آنتی‌بیوتیک‌ها مفید خواهد بود. پروبیوتیک می‌تواند در قالب قرص مصرف شود یا با مصرف مواد حاوی آن مانند ماست پروبیوتیک، غذاهای تخمیر شده مانند کفیر، زیتون سبز، کلم ترش و… تامین شود.

نکات مهمی که باید در طول روند درمان عفونت‌های قارچی به یاد داشته باشید

در این بخش به دو مقوله مهم مشاوره پزشکی و عدم خوددرمانی می‌پردازیم. پیشنهاد می‌کنیم در صورت ظاهر شدن نشانه‌های اولیه سریعا به پزشک مراجعه کنید تا اقدامات تشخیصی و درمانی دقیقی بر روی شما انجام شوند. همچنین بهتر است که استفاده از دارو بدون مشورت با پزشک را فراموش کنید.

راهکارهای درمان عفونت باکتریایی واژن

در این بخش از مطلب “درمان عفونت های رایج زنان” قصد داریم شما را با راهکارهای درمان عفونت باکتریایی واژن آشنا کنیم. اما قبل از آن می‌خواهیم یک مساله مهم را به شما بگوییم. یکی دیگر از خدمات ارائه شده در مطب دکتر مریم روانبد شیرازی، درمان عفونت‌های باکتریایی واژینال است.

برای اینکه در خصوص این عفونت باکتریایی بیشتر بدانید و برای دریافت نوبت و مراجعه به مطب دکتر مریم روانبد شیرازی در این زمینه اقدام کنید، می‌توانید به صفحه درمان عفونت های باکتریال واژینال در شیراز مراجعه کنید.

اصولا برای درمان عفونت‌های باکتریایی حتما باید توسط پزشک متخصص زنان دارو تجویز شود. توصیه می‌کنیم حتما تمامی داروها را تا انتها استفاده کنید. اما به یاد داشته باشید که هرگز اقدام به مصرف خودسرانه نکنید. از جمله داروهای احتمالی که پزشک در این زمینه برای شما تجویز می‌کند:

• مترونیدازول: مترونیدازول هم به صورت قرص و هم به صورت ژل موضعی تولید می‌شود. این احتمال وجود دارد که در زمان مصرف عوارضی مانند درد معده و شکم و حالت تهوع داشته باشید.
• کلیندامایسین: داروی کلیندامایسین به ‌صورت کرم است. اصولا این کرم تا سه روز بعد از مصرف روی کاندوم لاتکس تاثیر داشته و آن را تضعیف می‌کند.
• تینیدازول: داروی تینیدازول به صورت خوراکی بوده و بعد از مصرف آن ممکن است با مشکلاتی نظیر ناراحتی معده و حالت تهوع روبه‌رو شوید.

روند درمان عفونت تریکومونیازیس واژینال

یکی دیگر از عفونت های رایج زنان، عفونت تریکومونیازیس واژینال می‌باشد. اصولا در زنان، درمان تریکومونیازیس با مصرف داروهای مترونیدازول یا تینیدازول صورت می‌گیرد. به طور کلی باید گفت که پروسه درمان شامل یک دوز واحد یا یک دوره کوتاه مدت است.

لازم به ذکر می‌باشد که اغلب اوقات بعد از درمان نیز علائم مانند ترشحات، خارش و سوزش به سرعت بهبود می‌‌یابند. پر واضح است که همزمان با درمان فرد مبتلا، شریک جنسی نیز تحت درمان قرار گیرد تا از بازگشت بیماری جلوگیری شود.

توجه داشته باشید که در صورت ابتلا به این عفونت در طول دوران بارداری، نیاز به درمان ویژه و مشاوره با پزشک خواهید داشت تا از مشکلات احتمالی برای جنین جلوگیری شود. از طرفی با در نظر گرفتن اینکه عفونت می‌تواند منجر به زایمان زودرس یا وزن پایین نوزاد شود، درمان به موقع اهمیت زیادی دارد. در ادامه به صورت دقیق‌تر شما را با راهکارهای درمان عفونت تریکومونیازیس آشنا خواهیم کرد.

تجویز فلاژیل یا مترونیدازول توسط پزشک زنان

فلاژیل پرکاربردترین آنتی بیوتیکی است که در این شرایط تجویز می‌شود. اصولا این دارو به دو شکل موضعی و خوراکی موجود می‌باشد که در این بین نوع خوراکی به علت اثربخشی بیشتر، ترجیح داده می‌شود. مترونیدازول در 90 درصد موارد زمانی که طبق تجویز پزشک مصرف شود، موثر خواهد بود. با این وجود، تکمیل کل روند درمانی ضروری به نظر می‌رسد؛ حتی در صورتی که علائم قبل از اتمام دارو بهبود پیدا کنند.

استفاده از تینداماکس یا تینیدازول برای مقابله با عفونت تریکومونیازیس واژینال

تینیدازول آنتی بیوتیک دیگری است که شما می‌توانید با نظر پزشک برای درمان تریکومونیازیس استفاده کنید. شبیه به مترونیدازول، به طور خوراکی مصرف شده و به همان اندازه موثر می‌باشد. تینیدازول می‌تواند به عنوان یک جایگزین برای افرادی که عوارض جانبی مترونیدازول را تجربه می‌کنند و یا دارای عفونت مکرر هستند، مورد استفاده قرار گیرد. دوز استاندارد یک دوز 2 گرمی است که به شکل خوراکی مصرف می‌شود.

چرا پزشک برخی مواقع برای درمان تریکومونیازیس، درمان‌های جایگزین را توصیه می‌کند؟

این احتمال وجود دارد که بعضی از بیماران به داروهای مورد اشاره در بخش‌های قبلی حساسیت داشته باشند و یا اینکه به دلیل استمرار عفونت احتیاج به روش‌هایی جایگزین داشته باشند. در چنین شرایطی پزشک متخصص مواردی که در ادامه خواهیم گفت را توصیه می‌کند:

• استفاده از دوزهای بالاتر: به معنای افزایش دوز تینیدازول یا مترونیدازول در یک دوره بلند مدت
• انتخاب درمان ترکیبی: به معنی ترکیب کردن آنتی‌بیوتیک‌ها با دیگر داروها یا راهکارهای درمانی با هدف افزایش میزان اثربخشی

درمان عفونت ‌های رایج زنان با مراجعه به مطب دکتر مریم روانبد شیرازی

عفونت واژن قطعا دردناک است و باعث مشکل در روند انجام فعالیت‌های روزمره می‌شود. همیشه به خاطر داشته باشید که هر نوع تغییر در ترشحات طبیعی واژن، مشاهده علائم عفونت واژینال نظیر درد، سوزش، خارش، قرمزی و التهاب و رابطه با شریک جنسی که بیماری مقاربتی دارد، زنگ خطری برای ابتلا به عفونت خواهد بود.

دکتر مریم روانبد شیرازی یکی از برجسته‌ترین متخصصان زنان، زایمان، نازایی و جراحان زیبایی زنان در شیراز است. شما با مراجعه به سایت دکتر شیرازی می‌توانید علاوه بر دریافت نوبت و مشاوره در خصوص عفونت‌های مورد اشاره در این مطلب، از آخرین اطلاعات و مقالات علمی در رابطه با بیماری‌های زنان اطلاع حاصل کنید.

سوالات متداول:

1-در چه شرایطی برای عفونت‌های مکرر رحم باید به پزشک مراجعه کنیم؟

در صورتی که علائمی مثل سوزش، خارش، درد و یا ترشحات غیرعادی را دیدید، بهتر است سریعا به پزشک مراجعه کنید.

2-عفونت واژینال در زمان قاعدگی چطور درمان می‌شود؟

به طور کلی در زمان پریود، به علت بروز تغییرات هورمونی و افزایش رطوبت در ناحیه واژن، شرایط برای رشد میکروب‌ها مساعد‌تر است. به همین خاطر، درمان در این دوره باید با احتیاط بیشتری انجام شود. در این موارد پزشک از داروهای ضد قارچی یا ضد باکتریایی موضعی استفاده می‌کند تا علائم را کاهش داده و عفونت را درمان کند. در مواردی هم پزشک داروهای خوراکی را تجویز می‌کند.

3-اگر عفونت‌های زنانه به موقع درمان نشوند، چه مشکلاتی ایجاد می‌شود؟

از جمله عوارض عدم درمان به موقع عفونت‌های زنانه می‌توانیم به داشتن زایمان زودرس، پاره شدن کیسه آب زنان باردار، التهاب لگن، ناباروری و در نهایت تولد کودک با وزن پایین اشاره کنیم.

پولیپ رحم، برجستگی‌های خوش‌خیم و غیرسرطانی هستند که در پوشش داخلی رحم (آندومتر) ایجاد می‌شوند. این برجستگی‌ها می‌توانند به صورت تکی یا چندتایی باشند و از نظر اندازه از چند میلی‌متر تا چند سانتی‌متر متغیر باشند. پولیپ رحم در زنان در سنین باروری، به خصوص بین 40 تا 50 سالگی، شایع است.

علائم پولیپ رحم

شایع ترین علامت پولیپ رحم، خونریزی غیرطبیعی رحم است. این خونریزی می‌تواند شامل موارد زیر باشد:

• خونریزی شدید قاعدگی: خونریزی قاعدگی که سنگین تر از حد معمول است و ممکن است لخته های بزرگ خونی را شامل شود.
• خونریزی بین دو قاعدگی: لکه بینی یا خونریزی خفیف بین دوره های قاعدگی.
• خونریزی بعد از یائسگی: خونریزی یا لکه بینی بعد از یائسگی.

سایر علائم پولیپ رحم ممکن است شامل موارد زیر باشد:

• درد: درد لگن یا زیر شکم، به خصوص در زمان قاعدگی یا مقاربت جنسی.
• مشکلات باروری: پولیپ رحم می تواند در برخی از زنان باعث ناباروری شود.
• ترشحات غیرطبیعی واژن: ترشحات شفاف یا خونی از واژن.
• احساس پری یا سنگینی در لگن: این احساس ممکن است در طول روز یا در زمان قاعدگی بدتر شود.

توجه: همه زنان مبتلا به پولیپ رحم علائم را تجربه نمی کنند. برخی از زنان ممکن است هیچ علامتی نداشته باشند و فقط در معاینه لگن یا سونوگرافی پولیپ رحم تشخیص داده شود.

روش های تشخیص پولیپ رحم چیست ؟

معاینه لگن: پزشک با معاینه لگن می‌تواند وجود پولیپ رحم را بررسی کند.

سونوگرافی: سونوگرافی رحم و تخمدان‌ها می‌تواند پولیپ رحم را نشان دهد.

هیستروسکوپی: در این روش، یک دوربین نازک از طریق واژن و دهانه رحم وارد رحم می‌شود تا پولیپ رحم را به طور دقیق‌تر بررسی کند.

درمان پولیپ رحم

هیستروسکوپی: در این روش، پولیپ رحم با استفاده از ابزارهای جراحی نازک که از طریق واژن و دهانه رحم وارد رحم می‌شوند، برداشته می‌شود. هیستروسکوپی معمولاً به صورت سرپایی و با بی‌حسی موضعی انجام می‌شود. هیسترکتومی: در موارد نادر که پولیپ رحم بزرگ یا متعدد باشد، ممکن است برای برداشتن رحم ( هیسترکتومی ) نیاز به عمل جراحی باشد.

چگونه میتوان از بروز پولیپ رحم پیشگیری کنیم ؟

کنترل وزن: چاقی خطر ابتلا به پولیپ رحم را افزایش می‌دهد. حفظ وزن سالم می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به پولیپ رحم کمک کند.

کنترل فشار خون: فشار خون بالا نیز خطر ابتلا به پولیپ رحم را افزایش می‌دهد. کنترل فشار خون با دارو و رژیم غذایی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به پولیپ رحم کمک کند.

مصرف داروهای ضد بارداری: مصرف قرص‌های ضد بارداری خوراکی می‌تواند خطر ابتلا به پولیپ رحم را کاهش دهد. اما باید توجه داشت که قبل از مصرف هرگونه دارو با دکتر زنان خود مشروت کنید و از استفاده خودسرانه دارو پرهیز کنید.

کنترل وزن: چاقی خطر ابتلا به پولیپ رحم را افزایش می‌دهد. حفظ وزن سالم می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به پولیپ رحم کمک کند. کنترل فشار خون: فشار خون بالا نیز خطر ابتلا به پولیپ رحم را افزایش می‌دهد. کنترل فشار خون با دارو و رژیم غذایی می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به پولیپ رحم کمک کند. مصرف داروهای ضد بارداری: مصرف قرص‌های ضد بارداری خوراکی می‌تواند خطر ابتلا به پولیپ رحم را کاهش دهد.

چه شرایطی احتمال پولیپ رحم را افزایش میدهد ؟

• سن: پولیپ رحم در زنان در سنین باروری و به خصوص بین 40 تا 50 سالگی، شایع‌تر میشود.
• چاقی: چاقی خطر ابتلا به پولیپ رحم را افزایش می‌دهد.
• فشار خون بالا: فشار خون بالا نیز خطر ابتلا به پولیپ رحم را افزایش می‌دهد.
• سابقه خانوادگی پولیپ رحم: اگر سابقه خانوادگی پولیپ رحم دارید، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به این بیماری هستید.
• سندرم تخمدان پلی‌کیستیک: سندرم تخمدان پلی‌کیستیک (PCOS) یک اختلال هورمونی است که می‌تواند خطر ابتلا به پولیپ رحم را افزایش دهد.
• بارداری‌های متعدد: زنانی که بارداری‌های متعدد داشته‌اند، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پولیپ رحم هستند.
• هورمون درمانی جایگزینی: هورمون درمانی جایگزینی (HRT) با استروژن و پروژسترون می‌تواند خطر ابتلا به پولیپ رحم را در زنانی که یائسه شده‌اند، افزایش دهد.

عوارض پولیپ رحم چیست ؟

• خونریزی شدید قاعدگی: خونریزی شدید قاعدگی می‌تواند منجر به کم خونی و خستگی شود. کم خونی می تواند باعث رنگ پریدگی پوست، تنگی نفس و سرگیجه شود.
• درد: درد لگن یا زیر شکم می‌تواند کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار دهد. این درد می تواند در زمان قاعدگی، مقاربت جنسی یا در هر زمان دیگری از ماه رخ دهد.
• مشکلات باروری: پولیپ رحم می‌تواند در برخی از زنان باعث ناباروری شود. پولیپ ها می توانند با اختلال در لانه گزینی جنین، باردار شدن را دشوار کنند.
• سقط جنین: پولیپ رحم ممکن است خطر سقط جنین را افزایش دهد.
• سرطان: در موارد نادر، پولیپ رحم می تواند سرطانی شود.
• هیسترکتومی: در موارد نادر که پولیپ رحم بزرگ یا متعدد باشد، ممکن است برای برداشتن رحم (هیسترکتومی) نیاز به عمل جراحی باشد. هیسترکتومی می تواند باروری را از بین ببرد و عوارض جانبی دیگری نیز داشته باشد.

سخن پایانی

اگر هر یک از علائم پولیپ رحم را تجربه می‌کنید، مهم است که برای معاینه به پزشک متخصص زنان و زایمان در شیراز مراجعه کنید. پزشک شما می تواند با معاینه لگن، سونوگرافی یا هیستروسکوپی، پولیپ رحم را تشخیص دهد.

اگر پولیپ رحم تشخیص داده شود، پزشک شما در مورد گزینه های درمانی با شما صحبت خواهد کرد. گزینه های درمانی شامل هیستروسکوپی و هیسترکتومی است.

نکات مهم:

• پولیپ رحم شایع است و معمولاً خطرناک نیست.
• با تشخیص و درمان زودهنگام، می توان از عوارض پولیپ رحم جلوگیری کرد.
• اگر هر یک از علائم پولیپ رحم را تجربه می کنید، مهم است که برای معاینه به پزشک مراجعه کنید.

جهت گرفتن نوبت و مشاوره با شماره 09032698932 تماس بگیرید تماس با ما